Αθήνα, 12-02-2025

Τα θέλω όλα!

Γράφει η ΕΛΕΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ*

 

Πίσω από ένα παιδί γεμάτο απαιτήσεις, ίσως βρίσκεται η σκιά ενός γονιού που δεν θέτει όρια στο μεγάλωμά του. Τα όρια και οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι προϊόν γενετικής προδιάθεσης, αλλά αποτέλεσμα του πλαισίου μέσα στο οποίο το παιδί γεννιέται και μεγαλώνει. Κατ΄ αρχήν, λοιπόν, τα παιδιά είναι αθώα!


Ας δούμε όμως τι λάθη προκύπτουν μέσα από τις γονεϊκές διαδικασίες μάθησης, οι οποίες διαμορφώνουν εν τέλει την προσωπικότητα του παιδιού:


Ο εγωκεντρισμός , ως μοτίβο ύπαρξης και διεκδικητικότητας: ένας εγωκεντρικός γονέας συχνά δημιουργεί αντίστοιχα αισθήματα στο παιδί του («όντας το επίκεντρο του κόσμου, έχω ό,τι θέλω»). Την πεποίθηση αυτή εύκολα υιοθετεί ένα μικρό παιδί, όμως ταυτόχρονα η ενίσχυση μιας καθήλωσης στον παιδικό εγωκεντρισμό προμηνύει έναν μελλοντικά απαιτητικό και ανικανοποίητο ενήλικα.


Μη θεσμοθέτηση ορίων: όρια σημαίνει σχέση και εγγύτητα, αλλά με σεβασμό και ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στον συμβολικό χώρο και τις ανάγκες του εαυτού και του άλλου. Οι γονείς συχνά τα καταπατούν.


Άνευ όρων χατίρια: μεγάλη παγίδα ενός γονιού κουρασμένου από μια δύσκολη μέρα και με χαμηλή ανοχή στην γκρίνια και τις παράλογες απαιτήσεις του παιδιού είναι τα πολλά ναι. Με ένα ναι νιώθεις να γλιτώνεις μια σύγκρουση, αλλά στην πραγματικότητα χτίζεις τη λάθος προσδοκία στο παιδί, μαθαίνοντάς το ότι μπορεί να έχει ό,τι θέλει προκειμένου να είναι ικανοποιημένο (και άρα «αν δεν έχω ό,τι θέλω - συνήθως αυτό συμβαίνει άλλωστε στην αληθινή ζωή!-, τότε δεν είμαι ευτυχισμένος»). Πώς μαθαίνεις, λοιπόν, σε ένα παιδί να ωριμάσει σε έναν κόσμο γεμάτο αντιξοότητες και αντιφάσεις, δίχως να του δείξεις πώς να αντέχει τη στέρηση, τη ματαίωση και την ανοχή σε αυτό που δεν έχει;


Οι γονείς οφείλουν να μεταφέρουν στα παιδιά, από μικρή ηλικία, την κοινωνική πραγματικότητα της οικογένειας και να μην τους κρύβουν την αλήθεια. Είναι πολύ σημαντικό να είναι ενημερωμένα (από την ηλικία των πέντε ετών και μετά) σχετικά με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας. Είναι ουσιώδες να μπαίνουν περιορισμοί στις καταναλωτικές συνήθειες των παιδιών ακόμη και αν υπάρχει οικονομική ευχέρεια στην οικογένεια.


Χρειάζεται να μη δημιουργείται στο παιδί μια ψεύτικη εικόνα, μέσα από υπερπαροχές, για τις οικονομικές δυνατότητες της οικογένειας, διότι όταν έρθει η κρίση τότε η πραγματικότητα θα είναι οδυνηρή για το παιδί. Μην ξεχνάτε ότι η ειλικρίνεια παρέχει συναισθηματική ασφάλεια και όχι ανασφάλεια.


* Φιλόλογος, ψυχολόγος, Θεσσαλονίκη

Τελευταία Νέα

Παιδικό πάρτυ