Αφροδίτη: η θεά της ομορφιάς
Σύμφωνα με τον Όμηρο θεά Αφροδίτη γεννήθηκε στην Πέτρα του Ρωμιού μια ακτή που βρίσκεται στη Πάφο της Κύπρου και ήταν κόρη του Δία και της Διώνης. Στη συνέχεια ο Ζέφυρος την έσπρωξε στην θάλασσα και αφού καλλωπίστηκε από τις θεραπαινίδες της Ώρες μεταφέρθηκε στον Όλυμπο και παρουσιάστηκε στο Δία και τους υπόλοιπους θεούς. Κατά τον Ησίοδο η θεά γεννήθηκε από τον αφρό που δημιούργησαν πέφτοντας στη θάλασσα τα γεννητικά όργανα του Ουρανού όταν ο τελευταίος ακρωτηριάστηκε από τον Κρόνο. Στη συνέχεια πάλι με τη βοήθεια του Ζέφυρου ταξίδεψε στον Ωκεανό πέρασε από τα Κύθηρα και κατευθύνθηκε στην Κύπρο. Ήταν σύζυγος του Ήφαιστου αλλά αναφέρεται και ως ερωμένη του Άρη με τον οποίο απέκτησε τον Ίμερο (Πόθος), τον Έρωτα, το Δείμο (Τρόμος) και το Φόβο. Επίσης με τον Ποσειδώνα επέκτησε τον Έρυκα που έδωσε το όνομά του στο ομώνυμο βουνό της Σικελίας και τη Ρόδο, ενώ με το Διόνυσο και τη μαγική διαμεσολάβηση της Ήρας η οποία ακούμπησε το μαγικό ραβδί της στη κοιλιά της απέκτησε τον Πρίαπο, ενώ με τον Ερμή απέκτησε τον Ερμαφρόδιτο. Η Αφροδίτη αποτελεί ένα θηλυκό μυθολογικό αρχέτυπο. Είναι αυτή η προσωποποίηση της μητέρας θεάς. Είναι συνδυασμένη και συνυφασμένη με κάθε κομμάτι έκφρασης του ανθρώπινου πολιτισμού εκφράζοντας την αγάπη, τη γονιμότητα, το πόλεμο, το θάνατο, τη μαγεία, το γάμο, τη συγγένεια, τη παρθενία, το πένθος και πολλά άλλα. Και μόνο οι τίτλοι που την ακολουθούν Βασίλισσα του Ουρανού, Κόρη, Πολεμίστρια, Πόρνη, Μητέρα – γη, Βασίλισσα του κάτω κόσμου αποδεικνύουν την επιρροή που ασκούσε στους αρχαίους και ιδιαίτερα στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό. Η πληθώρα των ονομάτων της Αφροδίτη, Μήδεια, Εκάτη, Αριάδνη, Σκύλλα και Αθηνά αρκεί για να καταλάβει κανείς την πολυμορφία που αντιπροσωπεύει η μητέρα θεά. Κυρίως όμως ήταν η θεά του πόθου, της ηδονής και του αισθησιασμού. Αγαπημένο της παιχνίδι ήταν να βάζει τους θεούς να ερωτεύονται κοινές θνητές και τις θεές κοινούς θνητούς και μετά να τους κοροϊδεύει που έσμιγαν με κατώτερους. Πιο εύκολο θύμα της φυσικά ήταν ο Δίας. Εκείνες που ποτέ δεν κατάφερε να ξεγελάσει ήταν οι παρθένες θεές Αθηνά, Άρτεμη και Εστία. Ήδη στη γιγαντομαχία αναφέρεται ότι με τα κάλλη της πολύ εύκολα ξεγέλασε δεκαπέντε τιτάνες τους οποίους οδήγησε σε μια σπηλιά όπου τους εξόντωσε ο ήρωας Ηρακλής. Ονομαστός ήταν ο έρωτας της για τον θνητό Άδωνη. Τον ωραίο νέο διεκδικούσε και η Περσεφόνη η νόμιμη σύζυγος του Άδη. Επειδή τον διεκδικούσαν και οι δυο και οι καυγάδες ήταν συνεχείς ο Δίας αποφάσιζε ο Άδωνης το ένα τρίτο του χρόνου αυτός να το περνάει με την Περσεφόνη στον Κάτω Κόσμο, ένα τρίτο με την Αφροδίτη και ένα τρίτο όπως αυτός θέλει. Έτσι ο Άδωνης περνούσε τέσσερεις μήνες με την Περσεφόνη και οκτώ με την Αφροδίτη. Τους οκτώ μήνες που ήταν με την Αφροδίτη στον επάνω κόσμο υπήρχε ανθοφορία και βλάστηση και τον καιρό που ήταν στον κάτω κόσμο επικρατούσε χειμώνας. Έμβλημά της ήταν τα λευκά περιστέρια και αγαπημένα φρούτα και φυτά το μήλο, η ανεμώνη, η παπαρούνα και το τρινατάφυλλο.
