Σχολεία που έζησα
Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ*
Τα σχολικά κτίρια και το περιβάλλον τους είναι οι χώροι που μαθητές και εκπαιδευτικοί ζουν, εργάζονται και δημιουργούν για αρκετές ώρες της ημέρας πάνω στους σημαντικούς σκοπούς της κοινωνικοποίησης, της μόρφωσης και της μάθησης. Όπως και τα σπίτια μας εξυπακούεται ότι θα προσφέρουν ασφάλεια, θα είναι ευρύχωρα, ευάερα, ευήλια, θα έχουν αισθητική, θα διαθέτουν τους χώρους που απαιτούνται για την καλή λειτουργία των σχολείων, ζωτικό χώρο εντός των αιθουσών και στις αυλές κλπ. Είναι όμως έτσι; Από την εμπειρία μου η απάντηση ξεπηδά άμεση κι αβίαστη: ΟΧΙ δεν είναι έτσι και το ξέρουμε αυτό γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές.
Στην εικοσαετή περίπου καριέρα μου έχω συναντήσει σχολεία με στατικά προβλήματα, με ρήγματα, με κακοτεχνίες και αμέλειες κατά την κατασκευή και τη συντήρηση, σχολεία με μικρές αίθουσες, με σκοτεινές ανήλιαγες αίθουσες, με τάξεις στους διαδρόμους, πλακοστρώσεις αμιάντου, με μικρές τσιμεντένιες αυλές, με επικίνδυνες κατασκευές στις αυλές και περιφράξεις με λόγχες κτλ, σχολεία μη λειτουργικά που δεν προσφέρουν ασφάλεια και δεν εμπνέουν ως χώροι μαθητές και δασκάλους.
Τα τελευταία χρόνια φαίνεται να γίνονται προσπάθειες για καλύτερες κατασκευές με πληρότητα χώρων, με καλύτερη λειτουργικότητα και σύμφωνα με τους κανόνες ασφάλειας, υγιεινής κ.ά Ωστόσο δεν αποφεύγονται οι συμβιβασμοί και οι εκπτώσεις. Πρόσφατα υπηρέτησα σε ένα σύγχρονο σχολικό κτίριο που φτιάχτηκε να στεγάσει ένα ειδικό σχολείο αλλά αμέσως μεταφέρθηκε στον ίδιο χώρο ως συστεγαζόμενο και άλλο ειδικό σχολείο. Παρότι ως κτίριο ήταν θαυμαστό δεν προβλέφθηκε να έχει και τον αντίστοιχο ζωτικό χώρο στην αυλή.
Είχα την τύχη να εργαστώ και σε όμορφα σχολεία, εναρμονισμένα με το φυσικό περιβάλλον, λειτουργικά και ασφαλή, με υπέροχες μεγάλες αυλές, σχολεία που δεν σε έπνιγαν αλλά σου έφτιαχναν τη διάθεση. Λίγα αλλά υπαρκτά. Ένα τέτοιο σχολείο είναι και αυτό που υπηρετώ τώρα.
Η κατάσταση των σχολικών κτιρίων αφορά την πολιτεία, την τοπική αυτοδιοίκηση, τη διεύθυνση και τους εκπαιδευτικούς του σχολείου, αλλά και τους γονείς και την τοπική κοινωνία. Όλοι μπορούμε να συμβάλουμε στη βελτίωση των συνθηκών ακόμα κι όταν υπάρχουν σημαντικά προβλήματα.
*Δάσκαλος ειδικής αγωγής, Λαμία, Φθιώτιδα
