Η τέχνη του χορού

Γράφει η ΘΕΟΔΩΡΑ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ*

Επειδή υπάρχει αδιαχώριστη σχέση μεταξύ μουσικής, λόγου και κίνησης –τα οποία συνδέονται μεταξύ τους μέσω του ρυθμού, του πρωταρχικού στοιχείου της ύπαρξης- ο χορός έχει θετική επίδραση στον ψυχικό, πνευματικό και σωματικό κόσμο του παιδιού.

Η τέχνη του χορού, όπως οι άλλες τέχνες, είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο, διαρκώς αναφερόμενο και αλληλεπιδρόν με τον καθημερινό κόσμο. Ο χορός μπορεί να είναι αντικείμενο εκπαίδευσης αλλά και μέσο για τη σπουδή άλλων αντικειμένων.

Η μελέτη του χορού αφορά τόσο την εκτέλεση προχορογραφημένων συνδυασμών, όσο και τη δημιουργία νέων από το παιδί, καθώς και την κατανόηση και αξιολόγηση ενός χορευτικού έργου, όταν βρίσκεται στη θέση του παρατηρητή. Μέσω του χορού, το μικρό παιδί γυμνάζεται, μαθαίνει να «ακούει» το σώμα του και να φροντίζει την υγεία του, ενώ ταυτόχρονα εκπαιδεύεται στο να δίνει ίδια έμφαση στη διαδικασία και το αποτέλεσμα· αναπτύσσει τη δημιουργικότητα, τη φαντασία, τη μοναδικότητα και την ανεξαρτησία του παράλληλα με την κατάκτηση της γνώσης και της τεχνικής.

Η γνώση στο χορό αποκτάται μέσω της εμπειρίας των συναισθημάτων. Ο δάσκαλος του χορού, πέρα από τις ασκήσεις που αναθέτει, με σκοπό την εκγύμναση και την ανάπτυξη της τεχνικής, εισάγει προτάσεις και ερωτήματα για εξερεύνηση, ανοίγοντας έναν κόσμο πιθανοτήτων για να υλοποιηθούν και να βιωθούν από το παιδί. Ο δάσκαλος λειτουργεί περισσότερο ως εμψυχωτής και λιγότερο ως καθοδηγητής. Επομένως, το παιδί καλείται να βρει τον δικό του μοναδικό τρόπο για την επίλυση των εκάστοτε προβλημάτων.

Η δημιουργικότητα αναπτύσσεται όταν υπάρχουσες ιδέες συνδυάζονται ή επαναπροσδιορίζονται με αναπάντεχους τρόπους καθώς εφαρμόζονται σε πεδία με τα οποία δεν συνδέονταν πρωτύτερα. Βασική προϋπόθεση για να είναι κανείς δημιουργικός είναι να έχει κατακτήσει σε ένα βαθμό την πειθαρχεία, την τεχνική και τα κριτήρια μιας δραστηριότητας.

Το παιδί που ασχολείται με το χορό δεν πρέπει να μένει μόνο στην εκτέλεση και τη δημιουργία, αλλά οφείλει να είναι ένας εξίσου καλός ακροατής και εκτιμητής των έργων των τρίτων. Η κριτική ενός καλλιτεχνικού έργου ορίζεται ως ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι και να αξιολογείς την ποιότητά του μέσα από την ανάλυση των διαφόρων χαρακτηριστικών του – την έκφραση, τη φόρμα, το στυλ, την πρωτοτυπία, την ακρίβεια. Επομένως, η εκτίμηση είναι η ικανότητα να αξιολογείς ένα έργο τέχνης για την καλλιτεχνικότητα, την αισθητική, τα πολιτιστικά στοιχεία και τα μηνύματα που μεταφέρει προς τον θεατή. Προκύπτει ως αποτέλεσμα μεγάλης εμπειρίας στη δημιουργία, εκτέλεση και παρακολούθηση του χορού.

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο χορός είναι μια παραστατική τέχνη, συνεπώς το παιδί - χορευτής μαθαίνει να εκτίθεται στο κοινό, να εκφράζεται μέσω της κίνησής του, να ξεπερνά τις φοβίες του και να είναι πάντα έτοιμο για οποιαδήποτε κριτική – θετική ή αρνητική.

*Καθηγήτρια χορού – μουσικός