Αθήνα, 29-03-2024

Γιαγιάδες παππούδες εν δράσει

Γράφει η ΕΥΗ ΜΕΡΓΙΑΛΗ*

 

Στην εποχή μας η ανάγκη να εργάζεται και η γυναίκα είναι επιτακτική. Βγαίνοντας η γυναίκα-μητέρα στην εργασία συχνά το ρόλο της ανατροφής των παιδιών τον αναλαμβάνουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες.

 

Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε, η γιαγιά και ο παππούς απασχολούνται με τα εγγόνια τους, καθώς η ανεύρεση ικανής και έμπιστης γυναίκας είναι δύσκολη. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την «ανάληψη καθηκόντων ανατροφής» των παιδιών από τον παππού και τη γιαγιά, αφού είναι πρόσωπα εμπιστοσύνης γεμάτα αγάπη και τρυφερότητα για τα εγγόνια τους.

 

Οι γονείς αφήνοντας τα παιδιά στον παππού και στην γιαγιά, λειτουργούν με λιγότερο άγχος καθώς δεν έχουν την πίεση να γυρίσουν συγκεκριμένη ώρα σπίτι, όπως θα συνέβαινε αν είχαν προσλάβει κάποιο ξένο άτομο. Όμως η συνεχής ενασχόληση των παππούδων με τα εγγόνια και ο περιορισμένος χρόνος που περνούν οι γονείς με τα παιδιά τους, έχει ως αποτέλεσμα αρκετές φορές την αλλαγή ή τη σύγχυση ρόλων που προκαλούν σύγχυση στην συμπεριφορά των παιδιών.

 

Είναι γνωστό ότι οι παππούδες και οι γιαγιάδες «κακομαθαίνουν» τα εγγόνια τους, κάνοντάς τους όλα τα χατίρια και υποχωρώντας στις περισσότερες επιθυμίες τους, παραβιάζοντας έτσι όρια και κανόνες που έχουν τεθεί από τους γονείς. Αυτή η στάση των παππούδων που έρχεται σε αντίθεση με τη στάση των γονιών απέναντι στο παιδί -το παιδί αντιμετωπίζεται για τα ίδια πράγματα διαφορετικά από τους γονείς και διαφορετικά από τους παππούδες-, προκαλεί σύγχυση στο παιδί.

 

Είναι απαραίτητο λοιπόν, πριν αναλάβουν «δράση» οι παππούδες να γίνει μια εκτενής συζήτηση σχετικά με την κοινή στάση που θα κρατήσουν οι παππούδες σε πράγματα σημαντικά για την ανατροφή του, ώστε να τηρούν γονείς και παππούδες την ίδια στάση συμπεριφοράς και ένα κοινό γενικό πλαίσιο αρχών. Επίσης οι ρόλοι των γονιών και των παππούδων πρέπει να είναι διακριτοί και να μην αντικαθιστά ή υποκαθιστά ο ένας τον ρόλο του άλλου. Η σύγχυση ρόλων, απόψεων και συμπεριφορών, οδηγεί σε προβληματική συμπεριφορά του παιδιού.

 

Με τους σημερινούς γρήγορους ρυθμούς της ζωής μας, η ανάγκη των γονιών για περισσότερη «ξεκούραση», οδηγεί στην ανατροφή του παιδιού σχεδόν ολοκληρωτικά από τους παππούδες. Αυτό πρέπει να συμβαίνει μόνο όταν υπάρχει πραγματική ανάγκη, γιατί το παιδί έχει ανάγκη πάντα, όσο τέλειοι και αν είναι οι παππούδες, και την παρουσία, την στήριξη, την επαφή και την ενθάρρυνση των γονιών του.

 

Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι οι σημερινοί παππούδες ήταν «τα παιδιά» που ζούσαν συνήθως με τον παππού και τη γιαγιά στο σπίτι και σίγουρα κουβαλούν τρυφερές αναμνήσεις από την παιδική τους ζωή με τον παππού και τη γιαγιά. Τα «τότε» παιδιά είναι οι σημερινοί παππούδες και είναι σίγουρο ότι επιθυμούν και θα προσπαθήσουν ν’ αφήσουν κι αυτοί με τη σειρά τους γλυκές και τρυφερές αναμνήσεις στα εγγόνια τους.

 

 

*Νηπιαγωγός, Βόλος, Μαγνησία

Τελευταία Νέα

Παιδικό πάρτυ